Ο Όλιβερ και ο Ρόκυ!

Πάντα μου άρεσαν τα σκυλάκια. Από μικρή τα λάτρευα. Ξέρετε όμως τις αντιλήψεις των μεγάλων..στην αρχή. Σκυλί στο σπίτι; ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ.

Στα 20 μου γνώρισα τον Παναγιώτη. Ο Παναγιώτης είχε ένα πίτμπουλ, τον Όλιβερ. Από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα τον λάτρεψα. Τι παιχνίδια, τι τρεξίματα, τι γλειψίματα κυρίως στο πρόσωπο…. δεν περιγράφονται με λόγια!!

Κάπως έτσι συνειδητοποίησα πόσο πολύ θέλω έναν σκύλο. Ένιωθα πως θέλω να του προσφέρω τα πάντα και να μου δίνει όλα τα φιλιά του κόσμου. Είχα μεγάλο άγχος όμως αν θα καταφέρω να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις. Αναρωτιόμουν αν ήμουν έτοιμη να θυσιάζω κάθε μέρα από τον εαυτό μου για να το προσφέρω στον σκύλο μου, αν θα μπορέσω τα ανταπεξέλθω στις οικονομικές ανάγκες ενός σκύλου – εμβόλια, εξετάσεις, φάρμακα, τροφή, παιχνίδια, υγιεινή….

Είπα ναι σε όλα και απλά το ανακοίνωσα στου γονείς μου.

Μια μέρα λοιπόν πήγα σε ένα κατάστημα με περιφράξεις να ρωτήσω τον ιδιοκτήτη αν γνωρίζει κάποιο σκυλάκι που έχει γεννήσει για να πάρω ένα κουτάβι. Όμως δεν πρόλαβα. Στα πόδια μου ήρθαν να με υποδεχτούν δυο αξιολάτρευτα κουταβάκια! Ένα μαύρο και ένα μπεζ. Ο ιδιοκτήτης μου είπε: “Δεν θέλω χρήματα, μπορείς να τα πάρεις. Τα βρήκα έξω από το μαγαζί πριν 40 μέρες σε ένα κουτί.”

Δεν είχε τελειώσει την πρόταση και το μπεζ μου είχε κατουρήσει τα παπούτσια μου. “Έλα εδώ μικρό σποράκι, ετοιμάσου βρήκες οικογένεια!” Ήμουνα πολύ ενθουσιασμένη, τον έβαλα στο καλάθι από το ποδήλατο και πήγαμε σπίτι…Έτσι ξαφνικά άλλαξε όλη η ζωή μου!

Από τότε λοιπόν ο Ρόκυ έχει κλέψει τις καρδιές μικρών και μεγάλων. Όσο για τον Όλιβερ; Τον έχει σαν μικρό αδερφό. Όλο παιχνίδια, βόλτες….. και… μπισκότα εννοείται!

Δεν ξέρω πώς ζούσα χωρίς τον Ροκ… και όλα αυτά χάρη στο φιλαράκι μου, τον Όλιβερ. Σε ευχαριστώ που σε γνώρισα. Και εσένα και το αφεντικό σου❤️❤️ Χωρίς εσάς ο Ρόκυ θα ήταν κάπου αλλού τώρα.

Για εμένα το πιο όμορφο πράγμα πάνω στην γη είναι το τελευταίο μέλος της οικογένειας μου.. ο ΡΟΚΥ!!

Νίκη