Μια φορά και έναν καιρό και ενώ ήμουν στο πατρικό μου στον Πειραιά λαμβάνω ένα μήνυμα με μια φωτογραφία που έλεγε
”Άντε μαμά γύρνα Θεσσαλονίκη στο σπίτι μας. Σε περιμένουμε με τον μπαμπά!”
και βλέπω ένα μικρό, μια σταλιά μουτράκι στον δερμάτινο καναπέ μας να κοιτάει το κινητό για να βγει φωτογραφία… Ακόμα και τώρα, 8 χρόνια μετά, ανατριχιάζω και σταματάει η καρδιά μου όπως εκείνη την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα…
“Έκπληξη!” μου είπε ο άντρας μου! Και συνέχισε… “Πήγαμε μαζί με τον κουμπάρο μας και τον πήραμε από φιλοζωική στα Κουφάλια. Ήταν ο μοναδικός που δεν μας πλησίαζε” Μετά από κυνηγητό και τρέξιμο τον έπιασαν και νάτος!!!
8 χρόνια μετά… ακόμα όταν τον κοιτάω χτυπάει η καρδιά μου σαν την πρώτη μέρα… Περιττό να πω ότι γύρισα σε χρόνο dt στη Θεσσαλονίκη!
Είμαι τυχερή γιατί έχω τον καλύτερο γιο του κόσμου που μου τον έφερε ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου και άντρας μου…
Υιοθετήστε παιδιά! Δεν μπορείτε να καταλάβετε αυτή την αγάπη αν δεν την ζήσετε!
Ευχαριστώ πολύ <3
Λία
1 Σχόλια
Οπως το ειπατε…Υιοθετήστε παιδιά! Δεν μπορείτε να καταλάβετε αυτή την αγάπη αν δεν την ζήσετε!