Πάντα ήθελα ένα σκυλάκι αλλά για τους γνωστούς χαζούς λόγους όλο το απέφευγα. Είχα μάλιστα μπει στο τριπάκι να σκάσω σαν μαλ… καμιά 400αρα γιουρόπουλα να πάρω γαλλικό μπουλντόγκ! Ευτυχώς ο καλός θεούλης με λυπήθηκε και μια μέρα μου τηλεφώνησε ένας συνάδελφος και μου είπε πως είναι στο πάρκο Τρίτση (ο θεός να το κάνει πάρκο anyway) και βρήκε δεμένο σε δέντρο ένα Τζακ Ράσελ μαζί με 2 κουταβάκια.
Το ένα το πήρε ένας κύριος και είχαν καλέσει ήδη μία φιλοζωική. Ο συνάδελφός μου μού είπε πως είναι θηλυκό απογαλακτισμένο ρασελάκι και πως σε λίγο καιρό θα το ερωτευθώ.
Μετά από λίγες ώρες είχα μέσα στο σαλόνι ένα πλασματάκι και κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον, προσπαθώντας να καταλάβει ο καθένας τι ρόλο βαράει ο άλλος…
Πέρασαν 3 χρόνια και η φράση “θα το ερωτευτείς” ούτε καν αντανακλά το τι έχουμε πάθει με το Λιλάκι μας… Μιλάμε για ατελείωτο έρωτα! Έχουμε πάθει όλοι μας πλάκα! Είναι πανέξυπνο, καταλαβαίνει τα πάντα και όπως λέει και η γιαγιά:
“Μόνο λαλιά δεν έχει η ψυχούλα.”
Ευχαριστώ το φιλαράκι που με έκανε να ξεστραβωθώ και να καταλάβω οτι σαν τα αδεσποτάκια δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο και από τότε το λέω σε όλους
ΥΙΟΘΕΤΗΣΤΕ μην αγοράζετε.
Υ.Γ Από την αρχή το μεγάλωσα με μπαρφ και ένα έχω να πω. Μην ακούτε τι λένε…., είναι η καλύτερη τροφή μακράν από οτιδήποτε άλλο. Αφού όταν καμιά φορά το κερνάνε λιχουδιά ούτε καν δίνει σημασία
Υ.Γ2 Παναγιώτη ένα θα σου πω… Το καλό που κάνεις θα το βρεις μπροστά σου.
dimi76
