Το Μεγκάκι μου, ένα σκυλάκι θαύμα για μένα…
Γεννήθηκε στο σπίτι μου ένα κάτασπρο μουσουδάκι με επιδερμίδα μωρού. Περάσαν οι 40 μέρες κ έπρεπε να πάει στην οικογένεια που βρήκε η μητέρα μου… Έκλαιγα τόσο πολύ, αλλά δεν γινόταν να την κρατήσουμε…
Μετά από 2 εβδομάδες πήγε η μητέρα μου να τη δει… Αυτό που είδε δεν της άρεσε καθόλου… δεμένο σε ένα καλοριφέρ ένα κουταβάκι όλη μέρα εκεί… Χωρίς σκέψη την πήρε πίσω! Η χαρά μου απίστευτη…
Από εκείνη την ημέρα αχώριστες… Έφτασε ο καιρός να φύγω στην Κρήτη για ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας.. Γύρισα μετά από 3 μήνες….. Το Μεγκάκι μου είχε τυφλωθεί…. δεν μου είπε κανείς τίποτα… Είχε πάθει γλαύκωμα μη αναστρέψιμο… Την πήγα παντού δε γινόταν καλά..
Η επιβίωση της δύσκολη, γιατί ήταν ένα σκυλί πολύ δραστήριο και πάρα πολύ παιχνιδιάρα…
Κι όμως τα κατάφερε σε όλα!
Πέρασαν λοιπόν τα χρόνια και η μητέρα μου αρρώστησε πολύ… Και έπρεπε να είναι μόνη της μαζί με την ηλικιωμένη μανούλα της Μεγκούλα. Όταν έχασα τη μαμά μου, την ίδια ώρα έφυγε και η μαμά της Μεγκούλας μου και πάνω στο νεκρό σωματάκι της κοιμόταν η Μεγκούλα μου.. Την πήρα αγκαλιά και έτρεμε… Μπορεί να μην έβλεπε αλλά με τη δύναμη της ψυχούλας της τα καταλάβαινε όλα….
Πέρασαν τα χρόνια κι έφτασε 14 χρονών… ώσπου αρρώστησε πάρα πολύ με πόνους και δε γινόταν καλά… Έφευγε το κοριτσάκι μου και η μισή μου ζωή μαζί της.. Την πήρα αγκαλιά και της είπα πόσο την αγαπώωω και πόσο θα μου λείψει….
Και έτσι τελείωσε έφυγε στον ουρανό… τώρα το κορίτσι μου και βλέπει και τρέχει…..εκεί ψηλά….
Θα σε αγαπώ πάντα κορίτσι μου γλυκό..
Δέσποινα
