Ο αλήτης που έγινε άρχοντας!

Ο Ερμής μου είναι ένα ημίαιμο σκυλάκι διασταύρωση, Βέλγικο Σέτερ και κουτσχαρ.

Η φάτσα από εδώ, μωρό 3μηνων 6kgr, ήταν παρατημένη στο Πάρκο Τρίτση στους Αγ. Αναργύρους. Ψάχνοντας το κακόμοιρο για λίγο φαΐ και νερό, Ιούνιος μήνα, του μύρισαν οι τυρόπιτες από ένα μαγαζί κοντά εκεί που δούλευα. Ένας συνάδελφος μου είχε πάει να πάρει καφέ και κάτι να φάει,τον πήρε από πίσω και ήρθε μέσα στο μαγαζί, όλοι μας φιλόζωοι, του βάλαμε νερό, έφαγε και μισό τοστ και στη δροσιά και στη σιγουριά έπεσε για ύπνο για κάνα δίωρο.

Όλοι είχαν σκύλο, εγώ είχα παλιά, όπως τον χαϊδεύω πιάνω πολλά γρομπάλακια στο δέρμα και αποφασίζω μετά την δουλειά να τον πάω στον κτηνίατρο που πήγαινα παλιά τον σκύλο μου να τον δει, αν είναι τσιμπούρια να τα βγάλει, είχε τρίχα μακριά και βρώμικη.

Τον έφερα στο σπίτι μου ο μικρός φοβισμένος, κουρασμένος και σαστισμένος, ξάπλα κάτω τον έψαξα πιο καλά και είδα ότι δεν είχε τσιμπούρια αλλά τα λεγόμενα τριβόλια από τα χόρτα που κοιμόταν. Του έκανα μπάνιο, τα έβγαλα όλα τα αγκάθια, μερικά πριν το μπάνιο και τα υπόλοιπα μετά. Πήγα του αγόρασα τα πρώτα είδη …. κολάρο, οδηγό, και το απόγευμα στον γιατρό,τσιπά κι δεν είχε, τον εξέτασε ήταν υγιής. Ήταν λίγο στεγνός από την ασιτία και την έλλειψη νερού. Ο γιατρός μου είπε να τον κρατήσω και πως έχουν τρομερό χαρακτήρα αυτή η ράτσα.

Ήθελα πάλι σκύλο έτσι και αλλιώς και χωρίς σκέψη του είπα να ξεκινήσει τα εμβόλια και να τον τσπαρίσει στο όνομα μου. Μόνο που μετά από δύο τρεις μέρες το έρημο όλο φαΐ και ύπνο ήταν και έπαθε κολίτιδα… αντέδρασε ο οργανισμός του στην ξηρά τροφή που του έδινα, μια που έτρωγε αποφάγια έξω.

Κάναμε θεραπεία, όλα καλά και τώρα ο μάγκας είναι ένα κύριος 5 χρόνων, μεσαίου μεγέθους 22kgr, χαδιάρης, παιχνιδιάρης, χαλβάς με τους ανθρώπους, ζήτουλας στα χάδια, αγκαλίτσας…. αλλά και καλός φύλακας, τρομερός χαρακτήρας, υπάκουος, φίλος και με τεράστια κατανόηση.

Δεν θα τον άλλαζα με τίποτα στον κόσμο έχουμε γίνει ένα, τα περισσότερα τα κάνουμε μαζί. Ήμουν πολύ τυχερός που τον βρήκα.

Ας είναι καλά αυτός ο μπαγλαμάς που τον παράτησε. Ήταν για μένα δώρο θεού και το προσέχω (και με προσέχει) σαν τα μάτια μου. 

Πέτρος από το Ίλιον