Έχουμε δυο σκυλάκια την Τουλούζ και το Μπέιλι. Πριν από αυτά, είχαμε ένα αδεσποτάκι που είχε έρθει στην πόρτα μας στην κυριολεξία και έμεινε μαζί μας μέχρι που έφυγε από τη ζωή.
Εκείνο το καλοκαίρι που χάσαμε τον Σνούπυ, τα παιδιά μου μου έλεγαν ότι δεν μπορούν να πάρουν άλλο σκύλο γιατί ο πόνος από τον χαμό του Σνούπυ ήταν μεγάλος. Ενώ μου έλεγαν να μην κοιτάξουμε για άλλο σκυλάκι, δειλά δειλά άρχισαν ένας ένας να μου δείχνουν φωτογραφίες με σκυλάκια που ζητούν σπιτάκι, στο ίντερνετ…
Κάπως έτσι μια καλοκαιρινή ημέρα έπεσε το μάτι μας στη φωτογραφία της Τουλούζ από το καταφύγιο της Νίκαιας.. Πήγαμε να τη δούμε μια Κυριακή που οι εθελοντές βγάζουν βόλτα τα σκυλάκια και ενώ είχαμε πει με τον άντρα μου να τη δούμε και ίσως να τους αφήσουμε τα στοιχεία μας για πιθανή υιοθεσία (βλέπετε θα φεύγαμε για διακοπές σε λίγες μέρες) …γυρίσαμε στο σπίτι με τη μικρή… Το τι έγινε στο σπίτι με τα παιδιά, δεν περιγράφεται…
Η Τουλούζ είναι ένα από τα επτά κουταβάκια που κάποιος “καλός άνθρωπος” από αυτούς που προφανώς είναι κατά της στείρωσης άφησε έξω από τη φιλοζωική σε μια κούτα…
Είναι μαύρη με γκρι και μοιάζει απίστευτα με Γκριφόν Νιβερνε. Έχει γαλλικό όνομα, άλλωστε (την πήραμε βαφτισμένη και δεν της το αλλάξαμε ) ταιριάζει με τη γαλλική καταγωγή της,
Δάφνη
