Ήταν καλοκαίρι, Ιούλιος του 2018.
Ήμουν σε διακοπές και εκείνη την ημέρα πήγαινα μια βόλτα. Έτσι όπως περπατούσα στην άκρη του δρόμου, 3 μέτρα πιο πίσω προχωρούσε ένα αδέσποτο σκυλάκι (μικρό σε μέγεθος). Να πω την αλήθεια δεν του έδωσα και πολλή σημασία και συνέχισα τη βόλτα μου. Ξαφνικά ακούω να γαβγίζει επίμονα και δυνατά. Μικρό μικρό αλλά η φωνή φωνή. Γύρισα πίσω μου να δω τι γινόταν και με το που το κοιτάζω έσκυψε και πήρε το πορτοφόλι μου που μου είχε πέσει από την τσάντα γιατί δεν είχα κλείσει το φερμουάρ και σηκώθηκε στα δύο πόδια να μου το δώσει…
Το γλυκούλη μου….❤
Εκείνη την στιγμή βούρκωσα, έτρεχαν τα δάκρυα, κατέβηκα στο ύψος του και πήρα το πορτοφόλι μου. Άρχισα να του γλυκομιλάω, να τον χαϊδεύω για να του πω ένα τεράστιο ευχαριστώ για το καλό που μου έκανε, γιατί αν δεν ήταν εκείνος θα έχανα σημαντικά πράγματα (δεν είχα μόνο λεφτά μέσα)..
Χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να τον πάρω σπίτι μου, αφού γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις και τα απαραίτητα εμβόλια. Το πήρα σπίτι μου και την επόμενη μέρα το πήγα κατευθείαν στον κτηνίατρο. Το σκυλάκι από ότι έδειξαν οι εξετάσεις ήταν υγιές, απλά του έκανε ο κτηνίατρος κάποια εμβόλια που χρειαζόταν. Όταν τελειώσαμε τον πήγα σπίτι και τον έβαλα να φάει. Έγινε ένα με το περιβάλλον και με το σπίτι.
Έχει περάσει ένας χρόνος που τον έχω και πραγματικά αυτή η ψυχούλα καθημερινά μου φτιάχνει τη διάθεση κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας!
Είναι και θα είναι ο καλύτερος φίλος που θα μπορούσα να έχω!!!❤❤❤
Μαρία
