Ο Άρης μου

Καλησπέρα, θα ήθελα να σας συστήσω τον Άρη μου, ένα πλάσμα ευγενικό, πράο, όμορφο και πάνω απ όλα ένα πλάσμα που γεννήθηκε μαχητής!

Ήρθε στα χέρια μου 7 μηνών μωράκι, ευαίσθητο στην υγεία του, καρδιοχτύπησα πολλές φορές μη μου πάθει κάτι σοβαρό. Προσπαθούσα να κάνω ο,τι μπορούσα σαν υπερήρωας με το σπαθί μου να καταρρακώνω ο,τι προσπαθούσε ή κατορθώνει για λίγο να τον λαβώσει.

Ήρθε όμως η στιγμή που ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα τέρας, με έναν εχθρό που ήρθε, θέρισε και μου στέρησε το πολύτιμο μου πλάσμα,τον καρκίνο. Πάλεψε ο μαχητής μου, μαζί του κι εγώ, περάσαμε δύσκολα, πόνεσε, λαβώθηκε, δεν παραδινόταν. Πάντα μαχητής, πάντα!

Μέχρι που ήρθε η στιγμή, που ήρθα εγώ αντιμέτωπη με την απόφαση να πατήσω την ανάγκη μου να τον έχω κοντά μου και να τον βοηθήσω να ελευθερωθεί από τον εφιάλτη και να τρέξει χωρίς να πονάει, να μπορεί να τρώει όλες αυτές τις λιχουδιές που τόσο του άρεσαν, να μπορεί να παίζει και να χαίρεται, να αναπνέει χωρίς να πνίγεται. Όμως, ακόμα και την ύστατη στιγμή, όπως και σε όλη τη ζωούλα του, με προστάτευσε και λίγα λεπτά πριν γίνει η διαδικασία για να λυτρωθεί, ενώ τον είχα αγκαλιά και του έλεγα πόσο τον αγαπάω και πόσο καμαρώνω που είναι γιος μου, άφησε την τελευταία του πνοή, δίνοντας μόνος του τη λύση, χωρίς ευθανασία, στο ασφαλές που του πρόσφερε η αγκαλιά της μαμάς.

Τρέχα αγόρι μου ελεύθερος, ξαναπάρε τα κιλά που σου άρπαξε το τέρας, να ‘σαι χαρούμενος μαζί με τα φιλαράκια σου στο ουράνιο τόξο, όμως σε παρακαλώ, η ζωή είναι δύσκολη πια μακριά σου, δίνε μου κάποιες φορές σημάδια ότι είσαι κοντά μου και δεν έφυγες πραγματικά, μέχρι να έρθω και να ξανά είμαστε μαζί.

Σ αγαπάω, η μαμά σου!

RIP Άρη 26/08/19

Βασιλική