Καλά διαβάσατε, Παναγιώτης Μήλας λέει στον τίτλο… εγώ είμαι! Βρήκα 2 φωτογραφίες, από 25 χρόνια πριν!! Όταν ήμουν 17 χρονών. Τότε ήμουν “μέταλλο” όπως χαρακτήριζαν όσους άκουγαν Heavy Metal μουσική και είχαν το σχετικό ντύσιμο, κολλητό παντελόνι, μαύρα ρούχα, άρβυλα, μπλουζάκι από κάποιο συγκρότημα, και φυσικά, μακρύ μαλλί!
Συγχωρέστε την κακή ποιότητα, μιλάμε για φωτογραφίες πάνω από 25 χρόνια. Φωτογραφίες που ήμουν στην ηλικία των 17 ετών.
Και για να έχουμε και ένα μέτρο σύγκρισης του πως είμαι τώρα, δείτε και μια πρόσφατη φωτογραφία.
Αυτά τα χρόνια, για όλους εμάς που είμαστε στην ηλικία μου, είναι μαγικά. Δεν είχαν τις ανέσεις και την τεχνολογία που υπάρχει τώρα, αλλά ήταν χρόνια πιο “αγνά”, πιο “παρεΐστικα”. Χρόνια που υπήρχαν ακόμα γειτονιές και βγαίναμε και παίζαμε όλα τα παιδιά μέχρι να βγουν οι δικοί μας στα μπαλκόνια και να μας φωνάξουν για φαγητό.
Τότε και εμείς και οι γονείς μας, ήμασταν ξένοιαστοι. Δεν υπήρχε η πονηριά και η εγκληματικότητα που υπάρχει δυστυχώς τώρα. Τότε το να είσαι όλη μέρα έξω και να παίζεις με την παρέα σου, ήταν αυτονόητο. Τώρα, το να είναι ένα παιδί έξω χωρίς την επίβλεψη γονέα, είναι αδιανόητο.
Πάνε πέρασαν όμως αυτά τα χρόνια. Ήρθαμε στο σήμερα. Και το σήμερα φυσικά έχει τις ομορφιές του, έχει τη χάρη του. Για εμάς τα “παλιοσείρια” όμως, τα χρόνια αυτά που πέρασαν, θα παραμείνουν για πάντα μαγικά στα μυαλά και τις καρδιές μας.
Εσείς τι αναμνήσεις έχετε από αυτά τα χρόνια; Είναι το ίδιο μαγικά και όμορφα όπως και για εμένα;
Όπως πάντα περιμένω τα σχόλιά σας και τις απόψεις σας.
Αν σας άρεσε αυτό το άρθρο, τότε μάλλον θα σας αρέσουν και τα παρακάτω.
