Συνήθως έχουμε στο μυαλό μας τους διάφορους εφευρέτες να είναι κλεισμένοι σε εργαστήρια. Εκκεντρικοί, με μια άσπρη μπλούζα και διάφορα γυάλινα μπουκαλάκια που να αφρίζουν διάφορα χημικά, μας κάνουν πολλές φορές είτε να γελάμε είτε να τους κοιτάμε παράξενα. Και η αλήθεια είναι πως υπήρξαν όντως τέτοιοι επιστήμονες. Κάποιοι ήταν τόσο τρελοί που τα πειράματά τους τα έκαναν στον ίδιο τους τον εαυτό. Αλλά ας ξεκινήσουμε.
Τζον Χάντερ: Ο Τζον Χάντερ ήταν ένας χειρουργός ο οποίος πίστευε ότι η γονόρροια και η σύφιλη ήταν η ίδια ασθένεια, σε διαφορετικά στάδια, οπότε προσπάθησε να δοκιμάσει τη θεωρία του στον εαυτό του. Έκανε μικρές τομές στο πέος του το μόλυνε με πύον από ασθενή με γονόρροια. Όπως ήταν λογικό, μολύνθηκε με την ασθένεια, και μερικές εβδομάδες αργότερα, εμφανίστηκε και σύφιλη στο όργανό του. Ωστόσο, είχε κάνει λάθος, καθώς στην πραγματικότητα ο ασθενής έπασχε και από τις δύο ασθένειες. Τα λανθασμένα του συμπεράσματα επηρέασαν αρνητικά την πρόοδο της ιατρικής όσον αφορά στις συγκεκριμένες ασθένειες.
Βλάντιμιρ Ντεμίχοφ: Αυτός ο επιστήμονας πραγματοποίησε μια σειρά τρομακτικών πειραμάτων μεταμόσχευσης του κεφαλιού(ναι, όπως το ακούτε) και των μπροστινών ποδιών ενός μικρού σκύλου στο σώμα ενός μεγαλύτερου, με αποτέλεσμα τον θάνατο του δικέφαλου σκύλου. Βεβαίως, συνέχισε τα πειράματα για τα επόμενα 15 χρόνια. Απορούμε γιατί δεν τον σταμάτησε κανείς ή γιατί δε του είπε κάποιος πως όλο αυτό ήταν παράλογο.
Δρ. Χεντ: Ακόμη πιο τρελός, από τον Βλαντιμίρ Ντεμίχοφ ήταν ο Άγγλος νευρολόγος που επικεντρώθηκε στη μελέτη της ζημιάς στα νεύρα και την επιδιόρθωσή της. Για τους σκοπούς της δουλειάς του, άνοιξε το ίδιο του το χέρι, έκοψε τα νεύρα και παρακολούθησε την επιστροφή της αίσθησης κατά το πέρασμα του χρόνου. Τα πειράματά του πάνω σε αυτό περιελάμβαναν τσιμπήματα στο πέος με καρφίτσες οι οποίες μπορεί να ήταν παγωμένες ή πυρωμένες. Το αστείο είναι πως το επώνυμό του μεταφράζεται «Δόκτωρ Κεφάλης». Μήπως τελικά έπρεπε αυτός να κάνει μεταμοσχεύσεις κεφαλιών;
Ίλια Ιβάνοβιτς Ιβάνοφ: Σοβιετικός βιολόγος ο οποίος ειδικευόταν στη δημιουργία ζώων-υβριδίων, όπως αντιλόπη-αγελάδα. Σύμφωνα με κάποιες φήμες, είχε προσπαθήσει να δημιουργήσει υβρίδια ανθρώπων-πιθήκων(αυτό μας θυμίζει το μυθιστόρημα «η νήσος του δόκτορος Μορό).Υποτίθεται ότι εμφύτευσε ανθρώπινο σπέρμα σε χιμπατζήδες, χωρίς όμως επιτυχία. Συμπέρανε ότι ο λόγος της αποτυχίας του ήταν ότι έπρεπε να το κάνει αντίστροφα (!), και οργάνωσε μια σειρά πειραμάτων με εθελόντριες, ωστόσο, όπως έχει αναφερθεί, δεν προχώρησαν.
Σεργκέι Μπριουχονένκο: Άλλος ένας τρελός επιστήμονας από την Σοβιετική Ένωση. Η έρευνα του Σεργκέι ήταν εξαιρετικά σημαντική για την ανάπτυξη των εγχειρήσεων ανοιχτής καρδιάς στη Ρωσία. Γνωστός κυρίως για την ανάπτυξη του Autojektor, μιας από τις πρώτες συσκευές «καρδιάς-πνευμόνων», που χρησιμοποιήθηκε με ανάμεικτα αποτελέσματα σε σκύλους το 1939. Στο όνομα της επιστήμης έκανε τρελά πειράματα σε διάφορα ζώα (κυρίως σκύλους) μερικά από τα οποία είναι τόσο άσχημα που δε θέλουμε να τα αναφέρουμε εδώ.
Στάμπινς Φιρθ: Μερικοί γιατροί έχουν εγκέφαλο μέσα στο κεφάλι τους; Και αν έχουν…δουλεύει; Ο Στάμπινς Φιρθ είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Ο Φίρθ ήταν Αμερικανός γιατρός γνωστός για τις έρευνές του πάνω στα αίτια του κίτρινου πυρετού, για τον οποίο πίστευε ότι δεν ήταν μεταδοτικός. Έφερε τον εαυτό του σε επαφή με σωματικά υγρά από ασθενείς για να το αποδείξει, με τομές στα χέρια του και τοποθέτηση εμετού στις πληγές και…τα μάτια του. Συνεχίζοντας τα πειράματα με τον εμετό, του έβαζε φωτιά και ανέπνεε τις αναθυμιάσεις ή τον έπινε. Μετά προχώρησε σε πειράματα με αίμα, σάλιο και ούρα. Ωστόσο, δεν ασθένησε- αλλά αυτό οφείλεται στο ότι η ασθένεια (όπως έγινε γνωστό αργότερα) μεταδίδεται απευθείας στο αίμα (κουνούπια).
Τζιοβάνι Αλντίνι: Πειραματιζόταν με ηλεκτρισμό σε πτώματα, κάνοντας τα μέλη τους να κινούνται. Πολλοί από τους θεατές των πειραμάτων τους πίστευαν ότι οι νεκροί είχαν επανέλθει στη ζωή. Θεωρείται ότι ίσως να αποτέλεσε έμπνευση για τη Μαίρη Σέλεϊ, συγγραφέα του «Φρανκενστάιν».
Τζ. Μπ.Σ. Χαλντέιν: Τρομερά ριψοκίνδυνος επιστήμονας. Αυτός έμεινε γνωστός για τη συνεισφορά του στη βιολογία και τη γενετική, αλλά και μαθηματικός, με μεγάλη συνεισφορά στη στατιστική. Δεν φοβόταν τον κίνδυνο προκειμένου να μαζέψει δεδομένα, πίνοντας, για παράδειγμα, υδροχλωρικό οξύ (αραιωμένο), κάνοντας πειράματα σε θαλάμους αποσυμπίεσης (με αποτέλεσμα να τρυπήσουν τα τύμπανα των αυτιών του) και άλλα παρεμφερή σκληροτράχηλα. Δε θέλουμε καν να ξέρουμε πως επέζησε από το υδροχλωρικό οξύ, ακόμη και αν αυτό ήταν αραιωμένο.
Δρ. Λίο Στάνλει: Ψυχίατρος της φυλακής Σαν Κουέντιν το 1913, είχε αναπτύξει τη θεωρία πως ο λόγος που κάποιοι άνδρες παρουσίαζαν παραβατική συμπεριφορά ήταν η έλλειψη τεστοστερόνης. Τι σκέφτηκε λοιπόν; Σκέφτηκε να κάνει στους κρατούμενους εμφύτευση άλλων όρχεων. Εξαιτίας μάλιστα της έλλειψης σε ανθρώπινα εμφυτεύματα, πολλοί από τους κρατούμενους κατέληξαν με όρχεις από ζώα.
Συντάκτης: Μάριος Π.
YouTube Channel: https://www.youtube.com/channel/UCD7ZgI8g48KNyeQSwd8CK7A
