Τελικά γίνονται θαύματα

Καλησπέρα σε όλους,

Η ιστορία μου έχει να κάνει με την μητέρα μου που είναι εν ζωή και παλεύει εδώ και δέκα ολόκληρα χρόνια με ένα σωρό αρρώστιες. Είναι η Ηρωίδα μου και το στήριγμα μου..

Η ιστορία αρχίζει κάπως έτσι…

Ένα βράδυ βλέπαμε τηλεόραση και ξαφνικά ακούμε: “Βοήθεια βοήθεια δεν μπορώ να αναπνεύσω…”. Πήγαμε με τον πατέρα μου στο δωμάτιο της μητέρας μου και την είδαμε στο πάτωμα σχεδόν λιπόθυμη να μας λέει πως δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Την πήγαμε στο νοσοκομείο, στις πρώτες βοήθειες, όπου περιμέναμε για αρκετή ώρα. Ώσπου κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένας γιατρός και φώναζε να φέρουν κρεβάτι (νοσοκομείου) επειγόντως. Όταν ήρθε το κρεβάτι και ενώ καθόμασταν και περιμέναμε ο γιατρός πήρε τη μητέρα μου, την έβαλε στο κρεβάτι και την πήγε κατευθείαν στην εντατική. Είχε πάθει καρδιακή προσβολή. Την πρόλαβε για 10 λεπτά, μας είπε στο τέλος. Ευτυχώς ήμασταν τυχεροί που εμφανίστηκε ο συγκεκριμένος γιατρός και έσωσε την μητέρα μου.

Μετά από 2 μήνες…

Η μητέρα ενώ κοιμόταν ξύπνησε και μου είπε να την πάω νοσοκομείο γιατί δεν ένιωθε καλά.  Για καλή μας τύχη ο γιατρός ήταν εκεί και μόλις την είδε την πήρε κατευθείαν μέσα, για να την εξετάσει, λόγω και του ιστορικού της. Ο γιατρός μού είπε ότι έπρεπε να μείνει στο νοσοκομείο και έμεινα κι εγώ μαζί της. Το πρωί ξύπνησα με τον χειρότερο τρόπο που θα μπορούσα να ξυπνήσω… Άκουσα τον καρδιογράφο, το μηχάνημα το οποίο της είχαν βάλει, να μην ακούγεται πλέον διακεκομμένα. Είδα μια ευθεία κόκκινη γραμμή στο μόνιτορ του καρδιογράφου. Τρελάθηκα, άρχισα να φωνάζω, έκλαιγα και ήλπιζα να βλέπω ΟΝΕΙΡΟ, αλλά ήταν πραγματικότητα. Ήρθαν οι γιατροί, ευτυχώς έγκαιρα, και την μετέφεραν πίσω στη ζωή με ηλεκτροσόκ… Η χειρότερη στιγμή της ζωής μου…

Το απίστευτο που το γράφω και κλαίω…

Όταν ξύπνησε. μετά από όλο αυτό η μητέρα μου με ρώτησε:

“Αγάπη γιατί έκλαιγες και μου κρατούσες το χέρι; Νόμιζες ότι θα σε αφήσω;”

Την ρώτησα πως τα ξέρει αυτά! Στο δωμάτιο, τη στιγμή που έγινε όλη αυτή η σκηνή δεν υπήρχε κανένας άλλος… Μου απάντησε:

“Σε έβλεπα από πάνω που έκλαιγες… Μετά είδα ένα δυνατό φως και φώναξα στην Παναγία: Παναγία μου όχι τώρα σε παρακαλώ, έχεις παιδί και καταλαβαίνεις, άσε με να μεγαλώσω τον Γιώργο και μετά πάρε με μαζί σου”

Και μετά από λίγα δευτερόλεπτα γύρισε πίσω… Είναι αληθινή ιστορία όσο τρελό και αν σας ακούγεται.

Η πιο δύσκολη μάχη στη ζωή της

Λόγω του προβλήματος της καρδιάς της, οι γιατροί εντόπισαν καρκίνο στους πνεύμονες και ευτυχώς, όπως είπαν, τον εντόπισαν έγκαιρα… Προγραμματίσαμε το χειρουργείο και το μόνο που θα σας πω είναι αυτό… Το χειρουργείο διήρκεσε σχεδόν 5 ώρες. Είχαμε πεθάνει από την αγωνία μα,ς γιατί ήταν δύσκολο χειρουργείο. Όταν βγήκε ο γιατρός, μας είπε έκπληκτος ότι δεν έχει ξανασυναντήσει κάτι τέτοιο. Όπως μας ενημέρωσε ο όγκος ήταν πιο μεγάλος απ’ όσο περίμεναν και όταν μετά από ώρα κατάφεραν να τον αφαιρέσουν απόρησαν πως η μητέρα ανέπνεε τόσο καιρό αφού ο όγκος είχε κλείσει τον αναπνευστικό σωλήνα.

Ευτυχώς πέρασε και αυτός ο Γολγοθάς...

Η Μητέρα μου ζει και παλεύει ακόμα, αλλά προσπαθεί κάθε στιγμή και κάθε λεπτό γι’ αυτούς που αγαπάει…

Είναι ο άνθρωπος μου… Να αγαπάτε την οικογένειά σας και να σέβεστε τους ανθρώπους που έχετε δίπλα σας. Ζήστε όσο χρόνο μπορείτε μαζί τους, δείξτε τους αγάπη σας γιατί αυτό τους κάνει δυνατούς. Μητέρα είναι μόνο μία, γι’αυτό να την αγαπάτε και να την προσέχετε.

Αυτά από μένα…

Υστερόγραφο: Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα κατάφερνα να τα γράψω αυτά και να είμαι καλά…  Παναγιώτη, Φανή και ΤΥΠΑΡΕΣ σας αγαπώ πολύ και σας ευχαριστώ για την αγάπη σας σε κάθε μαγικό live.

George