Γεια χαρά κι από εμένα,
Ονομάζομαι Παρασκευάς, είμαι 22 ετών και κατοικώ στην Κοζάνη, καθώς φοιτώ εδώ και είμαι από την Πτολεμαΐδα. Είδα πως μπορώ και εγώ πλέον να έχω τον δικό μου λόγο στην ιστοσελίδα και να αναρτήσω τη δίκη μου ιστορία, κάτι το οποίο με χαροποιεί που μπορώ να μοιραστώ κάτι με εσάς!
Η ιστορία ξεκινάει από την Τρίτη Λυκείου, όταν ήμουν ακόμα 18 (νέος και ωραίος δηλαδή..) και είδα πως πλέον το τατού υπάρχει παντού. Το έβλεπα παντού τριγύρω μου και άρχισε να μου αρέσει όλη αυτή η ιδέα! Άρχισα να ψάχνω λοιπόν και εγώ σχεδία από tattoo artist της πόλης μου και της Κοζάνης και είδα πως υπάρχει ένα ξεχωριστός κόσμος γύρω από την λέξη που ονομάζεται τατουάζ Tribal, προσωπογραφίες, logo σούπερ ηρώων και χαρακτήρων από αγαπημένες ταινίες και σειρές, όπως επίσης και πολλά αφηρημένα σχέδια.
Στην αρχή δείλιασα. Σκεφτόμουν αυτό πάνω μου; Πονάει; Κοστίζει; Ξέρω τι θέλω; Δηλαδή πράγματα τα οποία πρέπει να είσαι ενημερωμένος πριν έρθει η ώρα να ακουμπήσει η βελόνα στο δέρμα σου. Α ναι, βελόνα… άλλο και αυτό, τρελός ο φόβος και για τις βελόνες μέχρι και τότε. Τα περισσότερα λοιπόν ερωτήματα που είχα στο μυαλό μου λυθήκαν όταν επισκέφτηκα το studio που τα σχεδία μου άρεσαν περισσότερο στην Πτολεμαΐδα και δανειστικά λίγο από τον χρόνο του artist. Μου ανέφερε λοιπόν ότι ο πόνος είναι σχετικός, ανακουφίστηκα λιγάκι…Το κόστος κανονίζεται αναλόγως το πόσο μεγάλο ή το πόσο λεπτομέρεια θα έχει πάνω του! Τώρα το τι θέλει ο καθένας επάνω του δεν μπορεί να το απαντήσει θεωρώ κανένας tattoo artist, οπότε από εκεί και πέρα το βάρος ήταν σε μένα.
Φτάνοντας λοιπόν στα τέλη της Τρίτης Λυκείου οι στόχοι μου ήταν να σπουδάσω ηλεκτρολόγος μηχανικός και μάλιστα στην Κοζάνη. Έχοντας τόσο μεγάλη πίεση τις τελευταίες μέρες και έχοντας ξεχάσει πλέον την υπόθεση τατουάζ, ήρθε στο δωμάτιο η μητέρα μου, ενώ διάβαζα και μου υποσχέθηκε πως αν πετύχω αυτό που θέλω θα έχω ότι σχέδιο θέλω πάνω μου.
Τρελάθηκα! Ξέχασα κούραση και πίεση και διάβαζα διπλάσια από όσο διάβαζα πριν. Πλέον μπορούσα να το φανταστώ. ‘Ήρθε ο καιρός που βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων λοιπόν και είδα πως έχω περάσει στη σχολή που ήθελα και μάλιστα πολύ ψηλά στη σειρά επιτυχίας.
Μην αφήνοντας λοιπόν τον χρόνο να περάσει, άρπαξα κατευθείαν την ευκαιρία και επισκέφτηκα ξανά τον tattoo artist που είχα πάει εξ αρχής. Είχα μεγάλη σιγουριά μέσα μου πως τα είχα καταφέρει από πριν και είχα ήδη αρκετό χρόνο να σκεφτώ τι σχέδιο θέλω.
Είχα όμως και έχω ψύχωση με τους Motorhead και συγκεκριμένα με τον Lenny <3. Όποτε κλείσαμε στα κοντά το ραντεβού και ετοιμάστηκα για αυτήν την εμπειρία.
Έχουν περάσει περίπου 4 χρονιά από τότε και δεν έχω μετανιώσει στιγμή πάρα την τρελά της ηλικίας. Ίσα ίσα, πριν έναν χρόνο αποφάσισα πως ήρθε η ώρα για το επόμενο.
Αυτή είναι η δίκη μου ιστορία.
Θα ήθελα όμως να κλείσω εδώ καθώς δεν θέλω η ιστορία μου να καταντήσει κουραστική με τις λεπτομέρειες.
Σας ευχαριστώ που αφιερώσατε χρόνο ώστε να ζήσετε την ιστορία μου μαζί με έμενα καθώς την έγραφα.
Παναγιώτη και Φάνη ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ! <3
Οι δυο εικόνες έχουν απόκλιση τεσσάρων ετών. Η πρώτη είναι δηλαδή λίγες ώρες αφού το χτύπησα και η δεύτερη λίγο πριν αναρτήσω την ιστορία μου.
Παρασκευάς
